Birçoğumuzun sandığı gibi içimizde saklı kalmıyor yaşadıklarımız. Aslında buram buram dışa yansıyor o sakladığımızı sandığımız içsel durumlarımız. Hani kimisi yetenekli, çiziyor bir kağıdın üstüne veya yazıyor sayfalar dolusu kitaplara veya işliyor nakışlara (geçmiş zaman olur a!). Diğerleri sanıyor ki sırlar kendinde! kimse bilmiyor anlamıyor ne fırtınalarla boğuştuğunu kendince. Farkında değil ki sırları yüzüne işlenmiş yansıyor dışarı ne kadar saklamaya çalışsa da. Hele bir de onu sevenlere sorun bakalım! Herkes farkında da farkında değilmiş gibi davranıyor üzülmesin, incinmesin diye, ama çırpınıyorlar kendi gelip anlatsın birgün diye.
İyisi mi kendini kandırmamak, kendini kapatmamak. İçinden geçeni paylaşmak, o, bu, şu kaygısını bir kenara bırakıp konuşmak. İşte asıl yetenek konuşmak, ifade edebilmek ve paylaşmak...
Bir parça paylaşırım belki yazarak konuşulmasa da bu bloglarda, ya da bulamam kelimeleri ama yansıtırım içimdeki beni bir fotoğrafla buradan...
Sevgiyle yaşamak ve severek kalmak için...
